Tijdens de voorjaarsvakantie ging ik op een ochtend even lekker de duinen in om een frisse neus te halen. Uiteraard nam ik mijn verrekijker en camera mee, want je weet tenslotte nooit wat je tegen zal komen. Ik liep nog maar net in de duinen of ik hoorde al het kenmerkende ‘lu-lu-luuu” van de zingende boomleeuweriken. Een prachtig geluid dat het begin van het voorjaar aankondigt.
Ik liep enkele honderden meters verder en opeens zag ik in de verte een roofvogel aankomen vliegen. Ik bekeek de roofvogel even kort door mijn verrekijker. De vogel had een gevorkte staart en een roodbruin verenkleed: een rode wouw! Ik stond stomverbaasd te kijken toen deze rode wouw opeens in mijn richting kwam aangevlogen. Ik pakte onmiddellijk mijn camera uit mijn tas en maakte enkele ‘silhouet’ foto’s ter bewijs van mijn waarneming. Ik richtte mijn verrekijker daarna nog even op de roofvogel, die inmiddels al bijna weer was verdwenen in zuidelijke richting.
Toen de wouw was verdwenen stond ik nog steeds met mijn mond open van verbazing, hoe gaaf was dat, een prachtige roofvogel op enkel 10 minuten lopen van huis! Ik gaf mijn waarneming meteen door in de Whatsappgroep van de lokale vogelwerkgroep. Ongeveer 30 minuten later werd (waarschijnlijk) dezelfde vogel boven de ijsbaan van Castricum gemeld.
Deze soort is in de omgeving van Noord-Holland een uiterst schaarse roofvogel en wordt dan ook nauwelijks bij ons in de regio gezien. Het was ook een echte ’toevalstreffer’, want als ik 1 minuut later richting de duinen was gegaan, dan had ik hem waarschijnlijk nooit gezien. Enkele dagen later sprak ik meerdere vogelaars die hartstikke jaloers waren op mijn waarneming. Zo zie je maar weer, zelfs een klein rondje lopen door de duinen kan al veel leuks opleveren.