Renvogel Bergen aan Zee

Renvogel (Foto: Daan Bijman)

Hieronder volgt een artikel over een hele bijzonder waarneming van een renvogel in de duinen van Bergen aan Zee. De soort is afgelopen zondag sinds 35 jaar weer in Nederland waargenomen, in de duinen bij Bergen aan Zee. De soort is slechts 4 keer eerder in Nederland waargenomen. De afgelopen weken zijn er al vele andere bijzondere vogel waarnemingen gedaan (zie onze blog), maar deze is wel heel erg bijzonder. Hieronder volgt het artikel.

‘Vogelaars renden en rolden door het zand. Het was chaos’

Hij pas 24 jaar, maar weet nu al dat dit de beste waarneming van zijn leven is. Voor het eerst in 35 jaar is er een renvogel gespot in Nederland, en boswachter Daan Bijman was de eerste die ‘m zag.

Bergen aan Zee. Daan ziet de vogel zondag tijdens zijn toezichtronde in het Noordhollands Duinreservaat. Als hij tussen Bergen aan Zee en Schoorl een wandelaar op een grote zandduin ziet lopen, gaat de boswachter hem achterna. En dan gebeurt het. „De vogel kwam zo aangevlogen en landde voor mijn neus. Bizar.”

In eerste instantie herkent Daan de dwaalgast niet. „Ik dacht eerst dat het een tapuit was, door de houding en de kleur. Maar toen ik ’m van dichterbij zag, wist ik gelijk dat dat niet klopte. Deze had een andere kop en spierwitte poten, dat zie je hier nooit.”

Hij googelt wat kenmerken en komt op de renvogel uit, ook wel de cursorius cursor. Een steltloper met een opvallend rechtopstaande houding en lange poten. En tevens een vogel die volgens de documentatie sinds 1844 slechts vier keer gezien is in Nederland. „Dat kan niet, dacht ik. Dus ik appte een collega. Binnen een paar seconden belde die terug: Waar ben je? Ik kom er aan.”

1986

De laatste keer dat de renvogel werd gezien was in oktober 1986, langs de Noord-Hollandse kust. „Daarna vloog-ie naar Texel. De plek waar de vogel daar zat is er zelfs naar vernoemd, het Renvogelveld.”

Daan heeft het zeldzame exemplaar maar korte tijd voor zichzelf. Nadat de PWN-boswachters zo’n twee uur vergaderen over een plan van aanpak, maken ze de waarneming bekend.

Dan barst het los. Binnen een kwartier staat de eerste vogelaar al op het pad langs de zandduin. Er volgen steeds meer, vogelaars uit het hele land die zo snel mogelijk met hun verrekijkers en camera’s naar Bergen aan Zee zijn gekomen.

Om ervoor te zorgen dat de vogelaars de natuur niet verstoren, neemt PWN ze in groepen mee naar de zandduin. Een plek waar bezoekers normaal niet mogen komen.

Gekte

„Zo’n gekte heb ik nog nooit meegemaakt. Toen ze van ons voorbij het hek mochten gaan, begonnen ze te rennen en rolden ze door het zand. Het was chaos”, zegt Daan. „Ik denk dat hier zondag twee- à driehonderd man stond.”

Dat de renvogel juist is neergestreken in het zand, is volgens Daan geen toeval. „Het is een woestijnvogel, dus dit lijkt me de meest geschikte plek in de wijde omgeving. Een deel van de renvogels trekt in de winter naar India of naar het zuidelijke deel van de Sahara. Hij voelt zich hier vast enigszins thuis, op de temperatuur na dan.”

Een voordeel aan de lievelingsomgeving van de vogel: er zijn geen bosjes waar hij zich achter kan verschuilen. Vogelaars hebben de vogel uitgebreid kunnen volgen en naar eten zien speuren. „Hij eet alles wat hij tegenkomt, insectjes, rupsjes. De vogel maakt zijn naam wel waar, hij rent leuk over de zandvlakte heen.”

Held

Voor de vogelaars is de jonge boswachter een held. „Vogelvereniging Dutch Birding heeft een Most Wanted-lijst met zeldzame vogels die de leden zelf het liefste willen zien. De renvogel staat op nummer tien. Het is dus echt een topsoort, de crème de la crème van de vogelwereld. Ik kreeg ook allemaal handjes en ze bedankten me. Een man zei zelfs dat hij mijn naam nooit zou vergeten.”

Inmiddels zijn er al een paar honderd vogelaars langsgeweest, schat Daan. Al heeft niet iedereen evenveel geluk.

Maandag aan het einde van de ochtend staat een aantal vogelaars er wat beteuterd bij. Ze zijn nét te laat. De renvogel is weggevlogen. Daan: „Ik verwacht dat in de duinrand blijft. Misschien gaat-ie net als toen naar Texel, misschien blijft-ie hier een tijdje zitten. Dat laatste zou natuurlijk het allermooiste zijn.”

Bron: noordhollandsdagblad

Nieuwsbrief

Ontvang onze maandelijkse nieuwsbrief.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *